Φοιτητικές εκλογές… ή αλλιώς ΔΑΣΠ.

Κάθε χρόνο φοιτητικές εκλογές, κάθε χρόνο αφίσες και ηχεία, κάθε χρόνο οι «συνδικαλιστές» των κυβερνητικών παρατάξεων ζούνε για αυτή τη μέρα, όλη η πολιτική τους ταυτότητα γυρίζει γύρω από αυτό το γεγονός. Μόνος στόχος είναι η «πρωτιά» για να την πουν στους «άλλους» φωνάζοντας συνθήματα γηπεδικού τύπου και εν τέλει να καταλήγουν όλοι παρέα στα μαγαζιά της προκυμαίας για να  «γιορτάσουν» τις εκλογές νίκες τους.

Αλλά ποια είναι η ΔΑΣΠ; Η ΔΑΣΠ είναι η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ.
Είναι οι 2 παρατάξεις που ασκούν τον ρόλο του νταβατζή στο φοιτητικό κίνημα και ποτέ δεν δίνουν λόγο σε κανέναν για τι κάνουν ή δεν κάνουν, και είναι λογικό άλλωστε να συμβαίνει αυτό αφού η πολιτική απουσιάζει πλήρως από τις δράσεις τους.

Όλες οι πολιτικές τους προτάσεις είναι φτιαγμένες μέσα σε κομματικά γραφεία, τα ίδια τα μέλη των παρατάξεων δεν γνωρίζουν πολλές φορές ούτε το ίδιο το θεωρητικό πλαίσιο των προτάσεων που προτείνουν. Δεν χρειάζεται άλλωστε να το γνωρίζουν. Αυτοί κάνουν «πολιτική» με όρους «ρουσφετιού». Βρίσκουν σπίτια στους πρωτοετείς(πάντα σε συνεργασία με συγκεκριμένους μεσίτες), μοιράζουν σημειώσεις(αμφιβόλου ποιότητας) μα το μεγάλο όπλο είναι τα parties. Party κάθε τρεις και λίγο, κερασμένα ποτά και την δημιουργία κοινωνικών σχέσεων εξάρτησης και για πολιτική ούτε λόγος. Αυτό φάνηκε άλλωστε και από την στάση που κράτησαν και οι 2 παρατάξεις κατά την απεργία των ΔΕΠ φέτος καθώς και στις κινητοποιήσεις των φοιτητών του Παν.Αιγαίου στις σχολές που κλείνουν βάση του σχεδίου Αθηνά(και το προσωπικών φιλοδοξιών μερικών αξιωματούχων του Ιδρύματος)

Άλλωστε τι είδους πολιτική μπορεί να πράξει μια παράταξη που σε δράση συλλόγου φωνάζει «μπράβους» για να διαλύσει τη δράση αυτή όπως συνέβη με την ΠΑΣΠ ΤΕΙ Πατρών όπως κατήγγειλαν και οι  Σύλλογοι Εκπαιδευτικού Προσωπικού και Εκτάκτων Εκπαιδευτικών του ΤΕΙ Πάτρας «Αρτίν Δανελιάν» ;

Τι είδους πολιτική είναι δυνατόν να παράξει μια πολιτική συλλογικότητα  όπως η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ όταν πρώην(και υποψήφια με συνδυασμό της ΝΔ σε εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση ) και νυν στελέχη της εκφράζουν τέτοιες εμετικές απόψεις και κανείς δεν τους καταδικάζει;

Πως είναι δυνατόν παρατάξεις σαν αυτές τις 2 να έχουν σοβαρή πολιτική υπόσταση όταν μαθαίνουν πως ο Πρύτανης είναι διπλοθεσίτης και δεν αντιδρούν αλλά παραμένουν σιωπηλές ως οφείλουν να κάνουν πάντα οι υποτακτικοί;

Αλλά ας μην είμαστε άδικοι μαζί τους. Οι παρατάξεις αυτές δεν είναι ανεξάρτητες. Οι παρατάξεις αυτές έχουν μέλη, έχουν φοιτητές που νομιμοποιούν τέτοιες συμπεριφορές με αντάλλαγμα λίγα σφηνάκια, σημειώσεις και μια κοινωνική αποδοχή αμφιβόλου ποιότητας.Το αποτέλεμσα; Κομματικοί στρατοί , με ίδια μπλουζάκια που αποκλείουν κάθε τι διαφορετικό, στιγματίζουν τις αντιδράσεις και διαιωνίζουν την άθλια αυτή δομή της ακαδημαϊκής κοινότητας την ίδια στιγμή που την δημιούργησαν οι ίδοι.

Αυτοί οι φοιτητές είμαστε εμείς. Δεν φταίει η ΔΑΠ ούτε η ΠΑΣΠ. Εμείς ,οι φοιτητές και οι φοιτήτριες φταίμε που ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές και τέτοια παιχνίδια στις πλάτες μας. Φταίμε που σωπαίνουμε εν γνώσει μας, φταίμε που κοιτάμε την βολή μας και όχι το σύνολο. Φταίμε.

Δεν θέλω όμως να κάνω τον νταβατζή στην επιλογή του περιεχομένου που θα έχει ο φάκελος στη κάλπη αλλά νομίζω πως είναι από τις λίγες φορές που η συνείδηση, η κοινωνική συνείδηση πρέπει να έχει τον πρωταρχικό ρόλο στην επιλογή πολιτικής συλλογικότητας.

Αυτά μόνο προς σκέψη και προβληματισμό.

Φοιτητής Κοινωνιολογίας.
Θ.Α.