Ακρως τρελό και… κορεατικό

Οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι τα βορειοκορεατικά πυρηνικά δεν θα μπορούσαν να φτάσουν ποτέ στο αμερικανικό έδαφος. Αυτό, όμως, δεν αρκεί για να αποφευχθεί ένα θερμό επεισόδιο με απρόβλεπτες συνέπειες. Χθες το βορειοκορεατικό καθεστώς μετέφερε δεύτερο πύραυλο στις ανατολικές ακτές της χώρας. Ο ένας πύραυλος, ο λεγόμενος Μουσαντάν, πιθανολογείται ότι διαθέτει βεληνεκές 3.000 χιλιομέτρων. Ο άλλος λέγεται ΚΝ-08 και εκτιμάται ότι είναι διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος και, όπως και ο Μουσαντάν, δεν έχει καν δοκιμαστεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία, όμως, ότι η Βόρεια Κορέα έχει βελτιώσει τις πυραυλικές της δυνατότητες. Το αμερικανικό Πεντάγωνο θεωρεί ότι η Αλάσκα, η Χαβάη και η νήσος Γκουάμ θα μπορούσαν να βρίσκονται στο βεληνεκές των βορειοκορεατικών πυραύλων. Από την άλλη πλευρά δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το καθεστώς έχει κατασκευάσει πυρηνικά μικρού μεγέθους ώστε να μπορέσουν να φτάσουν στον στόχο τους με βαλλιστικό πύραυλο.

 

ΨΥΧΡΟΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΛΙΜΑ. Ολα αυτά τα στοιχεία συνηγορούν στο γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα δουν να υψώνεται ένα βορειοκορεατικό μανιτάρι στο έδαφός τους. Αλλά, όπως σημειώνουν οι «Τάιμς», ο πραγματικός κίνδυνος είναι μια τοπική σύγκρουση η οποία θα θέσει σε δοκιμασία τις λεπτές ισορροπίες στον τελευταίο ψυχρό πόλεμο στον κόσμο. Πίσω από τη φαινομενική «παράνοια» της ηγεσίας των Κιμ κρύβεται ένας ψυχρός υπολογισμός επιβίωσης της δυναστείας. Οι Κιμ θεώρησαν ότι μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και το αναπόφευκτο τέλος της οικονομικής βοήθειας από τους σοβιετικούς συντρόφους ο μόνος τρόπος για να αποσπάσουν βοήθεια από τον έξω κόσμο, για να μην καταρρεύσουν και οι ίδιοι μαζί με τη χώρα τους που λιμοκτονούσε, ήταν να ανεβάσουν τους τόνους στα ύψη.

Η τακτική έχει αποδώσει μεικτά αποτελέσματα. Αυτή τη στιγμή, και παρά το νεαρόν της ηλικίας του, ο Κιμ Γιονγκ Ουν γνωρίζει ότι μια ανοικτή σύγκρουση με τις ΗΠΑ θα σήμαινε το τέλος του. Παράλληλα, όμως, ξέρει ότι μια επίθεση στη Σεούλ με συμβατικά όπλα είναι άσος στο μανίκι του. Μια κατεστραμμένη Σεούλ θα σήμαινε την καταστροφή μιας από τις πιο εύρωστες οικονομίες της Ασίας. Οι επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία θα ήταν σοβαρές και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα υποχρεώνονταν να εμπλακούν σε ένα αιματηρό παιχνίδι.

Αυτό που μένει να απαντηθεί, επομένως, είναι έως πού μπορούν να φτάσουν οι απειλές της Βόρειας Κορέας προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει: μια νέα συμφωνία με τις ΗΠΑ, βάσει της οποίας θα χαλαρώσουν οι κυρώσεις σε βάρος της. Αναλυτής τόνιζε ότι οι φραστικές απειλές έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που θα ήταν αδύνατον να μη συνοδευτούν στο εξής από κάποια συγκεκριμένη ενέργεια. Και δεν χρειάζεται να είναι το τράβηγμα της σκανδάλης από κάποιον βορειοκορεάτη στρατιώτη. Θα αρκούσε η Πιονγκγιάνγκ να «ανακαλύψει» ότι κάποιοι από τους νοτιοκορεάτες εργαζομένους στο «διακορεατικό» βιομηχανικό πάρκο Κάεσονγκ, το οποίο φιλοξενεί νοτιοκορεατικές επιχειρήσεις επί βορειοκορεατικού εδάφους, είναι «πράκτορες». Είναι ο πιο απλός τρόπος για να ανάψει το φιτίλι.